Ένα σύγχρονο γαλατικό χωριό δείχνει τον δρόμο!

    Στις εποχές των μνημονίων, η επίθεση από την πλευρά των κυρίαρχων στους εργαζόμενους και στην νεολαία , ολοένα και αυξάνεται. Μειώσεις μισθών, συντάξεων, κατάργηση του εργατικού δικαίου, χαράτσια και περιστολή των ατομικών ελευθεριών, είναι μερικά απ'τα μέτρα που λαμβάνονται με πρόσχημα <<την ανάταξη της εθνικής οικονομίας>>. Οι εργοδότες, αφού πλούτιζαν χρόνια απ' την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων (είναι χαρακτηριστικό πως απ΄το 1992 μέχρι το 2009 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 150 τοις εκατό με τους εργαζομένους να λαμβάνουν αυξήσεις του 3 τοις εκατό και του 4 τοις εκατό μόλις ), τώρα τους ζητούν να πληρώσουν μια κρίση που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι. Στο πλαίσιο αυτό, εργαζόμενοι και νεολαία εξαναγκάζονται σε διαρκείς θέσεις χωρίς κανένα αντίκρυσμα, τους αφαιρούνται δικαιώματα κατακτημένα εδώ και έναν αιώνα, ενώ παράλληλα νιώθουν την επισφάλεια σε κάθε τους κίνηση.

         Είναι όμως η συνταγή των μνημονίων μονόδρομος;

        Η Μαριναλέντα, ένα χωριό 2.700 κατοίκων στην Ανδαλουσία της Ισπανίας, δείχνει πως υπάρχει άλλος δρόμος.Πιο συγκεκριμένα, στη Μαριναλέντα δεν υπάρχει ανεργία, η παρουσία αστυνομίας είναι περιττή, ενώ τα σπίτια της ενοικιάζονται με 15(!) ευρώ το μήνα.Ο δήμαρχός της ο κομμουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 33 χρόνια.Το 1986, με αγώνες και καταλήψεις η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από έναν γαιοκτήμονα 12.000 στρέμματα και να δημιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισμό που ζει απ' αυτόν όλο το χωριό. Στον συνεταιρισμό El Humoso, οι συνέταιροι εργάζονται εξήμισι ώρες τη μέρα, από Δευτέρα έως το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες τη βδομάδα. Όλοι έχουν τον ίδιο μισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουνε. Οι συγκομιδές(αγκινάρες,ελαιόλαδο,πιπεριές κ.τ.λ.) συσκευάζονται στο εργοστάσιό τους, στο όποιο εργάζονται περίπου 70 άτομα.Το σημαντικό είναι πως τα έσοδα του συνεταιρισμού δεν μοιράζονται, αλλά ξαναεπενδύονται για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Στη <<γη της ουτοπίας >>, στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση, και η υγεία θεωρούνται αυτονόητα δωρεάν δικαιώματα.Για παράδειγμα, μια θέση στον παιδικό σταθμό μ' όλα τα γεύματα κοστίζει 12 ευρώ. Ο δήμαρχος διευκρινίζει:''εδώ δεν έχουμε χωροφύλακες-θα ήταν άχρηστη σπατάλη, δεν έχουμε ούτε παπά,δόξα τω Θεώ'', λέει γελώντας(πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι κατοχυρωμένη). Ακόμα εξηγεί πως ''στη Μαριναλέντα εφαρμόζεται μια συμμετοχική δημοκρατία.Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες.'' Τέλος προσθέτει πως ''οι άνθρωποι μπορούμε να δουλέψουμε και για άλλες άξιες κι όχι μόνο για το χρήμα.''

  Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία της Μαριναλέντα. Απέναντι στη βαρβαρότητα των μέτρων που βιώνουμε καθημερινά,η μικρή αυτή κουκκίδα του Ανδουλουσιάνικου χάρτη,δείχνει το δρόμο,απoδεικνύοντας πως οι αγώνες μπορεί να είναι νικηφόροι στο σήμερα.Αυτό που χρειάζεται είναι οργάνωση των υποτελών και πίστη για την ανατροπή.Σε όλα αυτά που μας ετοιμάζουν για εμάς,ο κόσμος της εργασίας και της νεολαίας, πρέπει να απαντήσει με το τρίπτυχο ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Αντίσταση στις ισοπεδωτικές πολιτικές,αλληλεγγύη στις γειτονιές μας και στην κοινωνία,αξιοπρέπεια στην καθημερινότητα μας.Στο σημείο αυτό,είναι αυτονόητο πως ρατσιστικές συμμορίες νταβαντζήδων και νονών της νύχτας,καμιά θέση δεν έχουν με τις διεκδικήσεις του φοιτητικού-εργατικού κινήματος.Στο επόμενο διάστημα,όπου οι εξελίξεις θα είναι πυκνές,ας έχουμε όλοι στου νου μας αυτό το αντιπαράδειγμα κοινωνικής οργάνωσης,απέναντι στους ταλιμπάν της ''ελεύθερης'' και του νεοφιλευθερισμού. Η τρικμματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΔΗΜΑΡ που μας κλέβει το μέλλον, να είναι σίγουρη πως μέσα απ' τους αγώνες πλατιών κομματιών της κοινωνίας μετράει μέρες. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ.

Η αυγή έρχεται πάντα μετά το πιο βαθύ σκοτάδι...

Ευχαριστούμε τον Πέτρο Παπαδόπουλο για το ξεχωριστό άρθρο του.