ΠΑΡΑ...ΛΟΓΙΣΜΟΙ

Θυροκόλληση της απόφασης για διεξαγωγή εκλογών

   Όταν συζήταγα με τα φιλαράκια μου την ιδέα να δημιουργήσουμε ένα blog και να γράφουμε συχνά πυκνά την άποψη μας και τους προβληματισμούς μας πάνω σε θέματα ποικίλης ύλης, σκέφτηκα «σιγά πόσο δύσκολο είναι να γράφω ένα άρθρο που και που».. Έλα που όμως διαψεύστηκα! Τρεις μέρες και η έμπνευση ήταν εκνευριστικά απούσα. Μέχρι που το YouTube έδωσε την λύση!  Έμπνευση μου ο Μηλιώκας και το επίκαιρο τραγούδι του «να δεις που κάποτε θα μου πούνε και μαλάκες».  Λίγο η επικαιρότητα, λίγο οι στίχοι του Γιάννη και οι ιδέες μου άρχισαν να γίνονται χτυπήματα στο πληκτρολόγιο!

   Ας πιάσουμε την επικαιρότητα από την αρχή. Πρώτα-πρώτα διαλύθηκε η βουλή και προκηρύχθηκαν εκλογές για την 6η Μαΐου. Το κακό με τις εκλογές είναι ότι προηγείται ένας αναθεματισμένος μήνας προεκλογικής περιόδου με ομιλίες πολιτικών και εμφανίσεις σ’ όλα τα ΜΜΕ. Τι αερολογίες έχουμε να ακούσουμε πάλι; Πάλι θα δημιουργήσουν μόνο με λόγια ένα κλίμα ευφορίας, πάλι θα μας γεμίσουν με φρούδες ελπίδες που θα γκρεμιστούν στις αρχές του καλοκαιριού όταν η νέα βουλή κατά πάσα πιθανότητα θα κληθεί να ψηφίσει νέα μέτρα λιτότητας. Πάλι θα ακούμε βαρύγδουπες εκφράσεις του στυλ «Ανάπτυξη-ανάπτυξη-ανάπτυξη», «Λεφτά υπάρχουν» (δύσκολο αλλά με τους Έλληνες πολιτικούς ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι θα ακούσεις), «Κάτω η πλουκοκρατία», «Δεν φταίμε εμείς, φταίει ο σκύλος του γείτονα» και άλλα τέτοια όμορφα που σε κάνουν να νιώθεις μαλάκας. Αναρωτιέσαι αν εσύ ζεις σε άλλη χώρα ή αν αυτοί σε κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα σου!! Τελικά την ημέρα των εκλογών πάμε και τους ψηφίζουμε και τραβάμε τα μαλλιά μας μετά.

Τραυματισμός της βοηθού από μπουκάλι  που 

πέταξε οπαδός του Άρη

   Αφήνοντας το πολιτικό σκηνικό, ας περάσουμε στον αθλητισμό. Δυστυχώς σχεδόν κάθε βδομάδα έχουμε κρούσματα βίας στα ελληνικά γήπεδα. «Εντάξει» θα πει κάποιος «Ελλάδα είμαστε. Αυτά γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται (ελέω της ανοχής της πολιτείας και της υποκίνησης τους από τις ίδιες τις ομάδες πολλές φορές)». Δεν μπορώ να πω λοιπόν ότι σοκάρομαι από αυτό καθεαυτό το γεγονός. Με σοκάρει όμως η αντιμετώπιση αυτών των επεισοδίων από τον αθλητικό ή καλύτερο οπαδικό τύπο και η νοοτροπία του έλληνα οπαδού όπως αυτή εκφράζεται στα διάφορα forums. Πιο πρόσφατο παράδειγμα ο αγώνας Άρης-Αστέρας Τρίπολης. Όλοι ξέρετε λίγο πολύ τι έγινε και ίσως τα όσα ειπώθηκαν μετά τον αγώνα. Τα πιο κόσμια σχόλια ήταν «Αφού δεν τραυματίστηκε γιατί διεκόπη ο αγώνας;; Αν έχει ψυχολογικά να πάει στη κουζίνα της κι ας αφήσει τα γήπεδα για τους άνδρες!» Βάζω τη θέση μου σ’ αυτή του υγιούς φιλάθλου και λέω δεν μπορεί, δεν γίνεται... Τι άλλο πρέπει να κάνουν ο κάφρος ή οι κάφροι για να διακόψει ένα διαιτητής το παιχνίδι;;; Πρέπει να χυθεί αίμα, να κατέβουν εξωγήινοι στο κέντρο του γήπεδο, να εισβάλουν τα ΟΥΚ και να κυνηγούν τους ποδοσφαιριστές; Ποια αιτία φαίνεται ικανοποιητική στα μάτια αυτών των ανθρώπων για να διακοπεί ένας αγώνας; Ίσως η σωματική ακεραιότητα και η ανθρώπινα ζωή μετράνε λιγότερο από ένα θετικό αποτέλεσμα της ομάδας μας. 

Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία πολλές φορές περπατάει παράλληλα με τη κοινή λογική και δυστυχώς σπάνια συναντιούνται. Να δεις που κάποτε αν σκεφτόμαστε χρησιμοποιώντας την λογική μας και υποστηρίζουμε τα αυτονόητα θα μας πούνε και μαλάκες (αν δεν το χουν κάνει ήδη).

ΥΓ: Τον Άκη τον Τσοχατζόπουλο τον έπιασαν σ’αυτό το χρονικό σημείο μήπως και καταφέρουν να επανακτήσουν λίγη από τη χαμένη αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος  ενόψει εκλογών;; Κάποιος κακοπροαίρετος ίσως να σκεφτόταν έτσι...  

                                                                                                    Αλέξης Φ.


Για επικοινώνια:  foititesxorissinora@gmail.com







Γιάννης Μηλιώκας: Να δεις που κάποτε θα μας πούνε.... Αν μη τι άλλο προφητικό τραγούδι...