Τα...αδιανόητα!!!

        Στην Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι,ο υδράργυρος έχει χτυπήσει κόκκινο κι η ζέστη με τη σειρά της μάλλον έχει χτυπήσει κάποιους στο κεφάλι. Μόνον έτσι μπορώ να εξηγήσω αυτά που συνέβησαν.

        Και ξεκινάω με το συμβάν που κακά τα ψέμματα, λίγο πολύ μας εξόργισε όλους. Αναφέρομαι φυσικά στον άγριο ξυλοδαρμό-απόπειρα βιασμού της ανήλικης από τον 19χρονο Πακιστανό. Πραγματικά δεν ξέρω ποιά είναι η καταλληλότερη λέξη για να το χαρακτηρίσω.Τραγικό ίσως, μακάβριο, απάνθρωπο; Σίγουρα πάντως ήταν πλήρως σοκαριστική η ομολογία του δράστη που παραδέχτηκε  μπροστά στον ανακριτή την πλήρη υπαιτιότητά του. Βεβαίως δεν σταμάτησε εκεί αλλά συνέχισε και στις φρικιαστικές λεπτομέρειες του διαπραχθέντος εγκλήματος. Πολλοί ήταν πάντως αυτοί που λησμόνησαν τα χρόνια που επιτρέπονταν η θανατική ποινή και στην Ελλάδα.

     Στην παραπάνω ποινή έδειξαν να συμφωνούν κι οι φίλοι χρυσαυγίτες, οι οποίοι την ημέρα που άραξε το καράβι που μετέφερε και τον δράστη στον Πειραία εισέβαλαν σύσσωμοι μέσα με σκοπό να γυρίσουν με το κεφάλι του παίρνοντας ακόμα μια φορά το νόμο στα χέρια τους. Αναρωτιέμαι ασφαλώς αν αυτή η οργή κι ο θυμός για την κακοποίηση της μικρής θα παρουσιάζονταν και στην περίπτωση που ο δράστης ήταν Έλλην.

     Από την άλλη πάλι, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης,κ. Μπουτάρης, σκέφτεται σοβαρά να πραγματώσει το αίτημα της μουσουλμανικής κοινότητας, να τους παρέχει δηλαδή άδεια να προσευχηθούν την ημέρα του Μπαϊραμιού στο Γενί Τζαμί. Ο κ.Μπουτάρης  ισχυρίζεται ότι είναι ευκαιρία να γεμίσει η πόλη με τουρίστες και να επωφεληθούν όλοι οικονομικά. Έχω σοβαρές αμφιβολίες πλέον αν τα σκέφτεται αυτά που λέει ή του ξεφεύγουν, τη στιγμή που όλες οι εκκλησίες της ορθοδοξίας στην Τουρκία έχουν μετατραπεί σε τζαμιά κι η λέξη χριστιανισμός εδώ και καιρό είναι απαγορευμένη.

     Κι επειδή η βλακεία σύνορα δεν έχει, τι κι αν διεξήχθησαν Ολυμπιακοί αγώνες, η έναρξη των οποίων άλλοτε σήμαινε ταυτόχρονη εκεχειρία, ανακωχή των πολέμων, στη Συρία καρφί δεν τους καίγεται αφού έχουν δικός τους καθεστώς και παρακολουθούσαμε καθημερινώς τα παρατράγουδα που συνέβαιναν με τους βομβαρδισμούς να μην έχουν τελειωμό.

     Κάτι τέτοιες ώρες μου ’ρχονται στο νου τα λόγια αυτά με τα οποία αποφάσισα να κλείσω κιόλας: ΄΄Φυλάξου από τον άνθρωπο που απέκτησε ξαφνικά δύναμη που δεν την άξιζε΄΄